Donnerstag, 17. August 2017

In Tschawosch um a Bock gscheiwelt

Am voriche Sunntach war, wie mir jo schun gschrieb hun, in Tschawosch Kerwei, in dem kleene Grenzdorf, wu immer wenicher Leit lewe, wu ’s immer wenicher Kiner get un wu mr die jungi Leit schun an de Fingre zähle kann. Awer Kerwei feire se immer. Die, die wu noch im Dorf wohne, un die, wu schun vor Johre in anri Ortschafte, die näkschter zur Stadt sin, abgewanert sin. An de Kerwei kumme se awer alli zuruck un bringe sich noch a Mädche, a Bu oder anre Freind mit. So sein aa die elf Kerweipaar zammkumm: de Lech Edi mit de Höfler Irmgard, Popadici Tomi mit de Popadici Marlene – des ware die zwaa Geldherre – de Loch Helmut mit de Daum Rosemarie, Loch Bernhard mit de Schummer Renate, Werth Gerhard mit de Dreier Elfriede, Lang Erich mit de Loch Sabine, Dick Walter mit de Barth Irmgard, Dick Gerhard mit de Stoian Simona, Kilzer Fredi mit de Engelmann Eveline, Dragossy Siegfried mit de Lang Elfriede un de Putz Albert mit de Kühn Elke. Die Kerwei hat samstachs ongfang, no is de ufgeputzti Kerweistrauß in die Korperativa getraa un in die Auslach gstellt wor, wu er bis sunntachs geblieb is. ’s ganzi Dorf war schun am Samstach ufm Kopp gstan, die Weiwer hun ihre letzti Arweit gemach, de Kuche un die Tortne ware jo schun geback, die Hingl gschlacht, ’s Greenzeich geputzt, die Heiser geweißelt un die Gasse gekehrt. Die Männer hun de Wein eingekiehlt, de Reiser Thomas, der Wert un aa Friseur is, hot aach schun alles vorbereit ghat, alles hot uf die Johrmarker Kaszner-Kapell gewart. ’s war scheen un lustich nit nor im Tanzsaal, aa im Wertshaus, wu die Männer um a Bock gscheiwelt hun, uner ihne de Loch Thomas, Iancu Adam, Sauer Sepp, Gabschik Stefan, un de Csany Johann.
Die Kerwei is jo iwerall a großes Fest, in so oom kloone Ort awer is se a Erlebnis. Dran sollte alli jungi Leit denke, die geere Kerwei feire meechte, awer sich iwer Geldherre nit eenich were oder sunscht uf des ooni oder anri stoße. So geht’s nämlich de Freidorfer Buwe, sie wolle un traue sich nit. Holt Eich zamm, Buwe, un schiebt nit alles uf die langi Bank. Un die Auslage sin immer so groß, wie groß mr se macht.
Binder Marie

aus NEUE BANATER ZEITUNG, Temeswar, 30. August 1980

Keine Kommentare:

Kommentar veröffentlichen