Am voriche Sunntach war, wie mir jo schun gschrieb hun, in
Tschawosch Kerwei, in dem kleene Grenzdorf, wu immer wenicher Leit lewe, wu ’s
immer wenicher Kiner get un wu mr die jungi Leit schun an de Fingre zähle kann.
Awer Kerwei feire se immer. Die, die wu noch im Dorf wohne, un die, wu schun
vor Johre in anri Ortschafte, die näkschter zur Stadt sin, abgewanert sin. An
de Kerwei kumme se awer alli zuruck un bringe sich noch a Mädche, a Bu oder
anre Freind mit. So sein aa die elf Kerweipaar zammkumm: de Lech Edi mit de Höfler Irmgard, Popadici
Tomi mit de Popadici Marlene –
des ware die zwaa Geldherre – de Loch
Helmut mit de Daum Rosemarie, Loch Bernhard mit de Schummer Renate, Werth Gerhard mit de Dreier
Elfriede, Lang Erich mit de Loch Sabine, Dick Walter mit de Barth
Irmgard, Dick Gerhard mit de Stoian Simona, Kilzer Fredi mit de Engelmann
Eveline, Dragossy Siegfried mit
de Lang Elfriede un de Putz Albert mit de Kühn Elke. Die Kerwei hat samstachs ongfang, no is de ufgeputzti
Kerweistrauß in die Korperativa getraa un in die Auslach gstellt wor, wu er bis
sunntachs geblieb is. ’s ganzi Dorf war schun am Samstach ufm Kopp gstan, die Weiwer
hun ihre letzti Arweit gemach, de Kuche un die Tortne ware jo schun geback, die
Hingl gschlacht, ’s Greenzeich geputzt, die Heiser geweißelt un die Gasse
gekehrt. Die Männer hun de Wein eingekiehlt, de Reiser Thomas, der Wert un aa Friseur is, hot aach schun alles
vorbereit ghat, alles hot uf die Johrmarker Kaszner-Kapell
gewart. ’s war scheen un lustich nit nor im Tanzsaal, aa im Wertshaus, wu die
Männer um a Bock gscheiwelt hun, uner ihne de Loch Thomas, Iancu Adam,
Sauer Sepp, Gabschik Stefan, un de Csany
Johann.
Die Kerwei is jo iwerall a großes Fest, in so oom kloone Ort
awer is se a Erlebnis. Dran sollte alli jungi Leit denke, die geere Kerwei
feire meechte, awer sich iwer Geldherre nit eenich were oder sunscht uf des
ooni oder anri stoße. So geht’s nämlich de Freidorfer Buwe, sie wolle un traue
sich nit. Holt Eich zamm, Buwe, un schiebt nit alles uf die langi Bank. Un die
Auslage sin immer so groß, wie groß mr se macht.
Binder Marie
aus NEUE BANATER ZEITUNG, Temeswar,
30. August 1980
Keine Kommentare:
Kommentar veröffentlichen